ali sami yen stadında son zamanlarımızı yaşıyoruz artık,
1964 yılından beri nice zaferleri,mutlulukları,turları,şampiyonlukları,kupaları kaldırdı bu stad taraftarıyla.
hayatta herşey güllük gülistanlık olamaz zaten öyle hayatın tadıda olmaz.
üzüntüler,hüsranlar,ağır darbeler,günü geldiğindede hezimetler...
yaşanacak elbet ne olacaktı her maçında galibiyet mi alınacaktı tabi biz hepimiz birer taraftarız,renklerin verdiği birliktelik bizi sonsuza kadar mutluluk verebilir ama bazen bazı şeyler istenildiği gibi olmuyor.
bu yazı ali sami yen stadının son senesinde yaşanan üzüntü verici bir günün tam olarak 2 gün sonrasında yazılıyor sanmayın ki gaza gelip tribünden inerek klavye başına oturdum. aslında çok doluyum ama üstünde metin oktay parçalı forması altında beyaz şortu göğsünde sarı-kırmızı arma bulunan hiçbir insan kötü sözü haketmez, hakedemez. birkaç gereksiz insanın gazıyla stadın kalbi olan tribünü oymaya çalışan,parayı renklerden daha çok seven insanların yeri değil ali sami yen, olmaz olamaz. siz galatasaraylı olamazsınız.
bordeaux maçında neler yaşanabilir durumlar ne derece iyi ne derece kötü olur onu perşembe gecesi maç sonuna doğru görücez.
bir galibiyet herşey unuttururmu?
belkide evet,
biz gene orada olucaz tıpkı kocaeli ,tıpkı kupada malatya ,tıpkı şampiyonluk yolunda fenerbahçe,tıpkı karlı birgünde leverkusen maçında olduğu gibi.
çünkü biz sadece sevinmek için bu renkleri sevmiyoruz.
çünkü biz galatasaraylıyız kötü günde yenilsende yensende demek bizim onurumuzdur..
perşembe günü stadı dolduracak her insanın bunun farkında olmasını gerekir,yeterki gönlündeki sevgi büyük olsun. bizden olmayanlar aramızda eriyip gidicek nasılsa...
oLi kardeşim herşeyi yazmış ama olsun,
son sözüm büyük kaptan'a ; hoşgeldin cesur yürek sana ihtiyacımız olduğu herzaman yanımızdaydın gene geldin, hoşgeldin..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder